Zoals overal gaat ook hier het leven in ups and downs. En mijn leven staat op dit moment tevens in t teken van de ‘ups & downs’, letterlijk en figuurlijk.

Een goede ‘up’ is dat ik het examen Air Law gehaald heb met een mooie 8.7! Ook goed nieuws: het zomerse weer houdt langer aan dan gebruikelijk en inmiddels heb ik de smaak van t hoveren te pakken (eindelijk!!). Het vliegen gaat lekker, steeds meer ontspannen.

Het enige wat ik niet echt onder de knie krijg is landen. Over een ‘down’ gesproken, letterlijk!!! Ik bijt mijn tanden er zowat op stuk, maar ik krijg t niet voor elkaar. Blair (instructeur)  spreekt me moed in door te zeggen dat ik geregeld mooie landingen maak, maar dat is meer toeval dan controle van mijn kant. Ik vind t landen eng, heb t gevoel er niet bij. En dat is niet wat je wilt. Want als je dit niet goed onder controle hebt, vallen er brokken. Achteruit driften betekent dat de skidds in de grond prikken en we achterover zouden tuimelen (=helicopter naar de schroot brengen, heeeel duur stuurfoutje). Teveel op 1 skid overhellen en een windvlaagje betekent op z’n kant rollen (=helicopter naar de schroot brengen en pleisters plakken). Ik denk dat deze dingen teveel in mijn hoofd spoken tijdens de laatste 30 cm boven de grond (als ik al weet hoe hoog ik ben, want dat kun je dus niet zien vanaf de pilootstoel) en dan lukt t niet meer. Ik knijp idioot hard in de controls (helluuuup!) en trek de heli op t laatste moment weer op. Terwijl ik juist wat moet loslaten en onstpannen en t toestel rustig laten zakken. Ik weet precies wat ik fout doe, hoe de controls werken, wat ik zou moeten doen, maar op moment supreme doe ik het niet… om moedeloos van te worden. Maar ik geef niet op!!

Het algemene leven hier kent ook fluctuaties. Nieuw Zeeland leeft op dit moment in een kleine recessie. De hypotheekrente is enorm gestegen, grote delen van t land kampen met droogte waardoor boeren failliet gaan, en de brandstofprijs is verdubbeld (!) sinds vorig jaar. Rotorua ligt nou ook niet bepaald in t meest welvarende deel van NZ, dus hier is t goed te merken.

In de media gaat t steeds meer over deze onderwerpen. Trouwens, de NZ-se versie van Opsporing Verzocht laat hetzelfde patroon zien als in Nederland. Waar in NL sprake is van ‘Noordafrikaans uiterlijk’, hebben ze t hier over ‘Moari/Polynesian’. Verder is er geen verschil: pompstations beroven, auto’s jatten, inbreken, dronkenschap, moorden, en ook bendes die elkaar overhoop steken en de boel verzieken. Drank- en drukgebruik is een groeiend probleem. Huiselijk geweld ook. Overbodig om te melden dat dit voornamelijk afspeelt in de bovengenoemde bevolkingsgroep.

Wat ook niet echt bijdraagt aan ‘feeling happy’ zijn mijn woonruimte en vlagen van heimwee. Jawel, vrije vogel ongebonden Pauline verlangt voor t eerst van d’r leven af en toe naar huis. Wie had dat verwacht… ik niet.

Ik woon op een nogal afgelegen en inspiratieloze plek, tussen de landingsbaan en een drukke autoweg. De bus naar de stad rijdt tot 18.00 uur. Mijn ene huisgenoot heeft de sociale vaardigheden van een bloemkool met gebruiksaanwijzing, de andere is een kettingrokende vloekende stinkende onbetrouwbare Ier. Ik doe mijn best om er maar een beetje erdoorheen te fladderen, en de stemming er in te houden. Maar t is lastig en niet echt gezellig of zo. Er is al weken sprake van andere woonruimte, maar die komt maar niet. Ik ga niet zelf op zoek naar andere woonruimte omdat ik zometeen een maand ga rondreizen op t Zuidereiland met Joris. Tenminste, als dat doorgaat.

Er is een realistische kans dat Joris niet naar NZ komt, omdat zijn werk dat niet toestaat. Hij werkt in dienst van Koningin en Vaderland, en dat betekent soms dat persoonlijke omstandigheden niet tellen. Hard, maar waar. We moeten de ontwikkelingen van komende dagen afwachten. Ik roep iedereen op om voor ons te duimen, stuur goede wensen t universum in! Voorlopig doe ik net alsof t doorgaat en heb ik op prachtige locaties kamers geboekt, waar we straks een heleboel moois kunnen inhalen samen.

Gelukkig gebeuren er ook mooie dingen. Gisteren is mede-student Steve geslaagd voor zijn CPL-examen, dus die mag zich officieel commercieel piloot noemen. Well done!! Hij liep helemaal te glimmen en hij heeft t verdiend. Heeft veel tijd en aandacht gestoken in de voorbereiding op t examen. Ik hoop dat hij snel een leuke job vindt en veel kan vliegen.

Vandaag ga ik verder met het studeren van Metereologie, om volgende week examen te doen. Als dat binnen is, heb ik de helft van de theorie in da pocket. Dat lijkt me een mooi streven voor deze week.

Ik laat weer van me horen als er nieuwtjes zijn. En hopelijk is dat alleen maar goed nieuws. Fingers crossed and positive thinking.